تحقیق عشق و ازدواج

عشق و ازدواج

اوایل ازدواج، معمولاً همراه با عشق و علاقه است. اغلب زوج ها در آغاز زندگی اعتقاد دارند که روابط آنها با دیگران متفاوت است و آنها پشتوانه زندگی مشترک خود را عشق و علاقه متقابل می دانند و آن را ضمانتی برای خوشبختی می پندارند. آنها آینده ای زیبا را برای خود مجسم می کنند و تنها جنبه های مثبت را می بینند خصوصیات منفی را اصلاً نمی بینند و اگر بر آن واقف شوند بسیار کم رنگ به نظرشان می آید. این شیفتگی و عشق در اشخاص مختلف با توجه به نیازهای روانی، سلیقه و خواسته های آنها متفاوت است.

شاید بتوان گفت که یکی از دلایل شکست زندگی بر پایه این گونه عشق و عاشقی، غیر واقعی نگریستن وقایع گوناگون زندگی است. هر چه زوجین رؤیایی تر و عاشقانه تر با مسایل برخورد کنند به همان نسبت نیز دچار مشکل می شوند.

مشخص است زوجی که هیچ تصویری از سختی و مشکلات زندگی نداشته و انتظارات توقعات بالایی از زندگی زناشویی دارد نمی توان این مشکلات را بپذیرد. عشق به تنهایی اغلب ضعیف تر از آن است که بتوانند در مقابل نیروها، فشارها، رنجش ها و دلخوری ها دوام بیاورد.

برای گسترش پیوند زناشویی و تحکیم روابط و ایجاد محبت بیشتر، به چیزی بیش از عشق نیاز است. عشق با آنکه محرک و انگیزه قوی است اما برای ادامه و حفظ زندگی کافی نیست و نفشی در ایجاد خصوصیات شخصی و مهارتهای لازم برای زندگی مشترک پایدار ندارد.

عشق برای سعادت ضروری است و هر یک از زن و شوهرها باید بیاموزند که همزمان با تغییر زندگی خود راه را برای تحول احساسات خویش هموار سازند و با پذیرش عشق معتدل و کم کردن از جنبه های رؤیای و افراطی ، ازدواج را تابع خود کنند.