پاورپوینت کامران دیبا

دانلود پاورپوینت کامران دیبا

این پاورپوینت در 56 اسلاید می باشد

گزیده ای از مطالب اسلاید ها :

بیوگرافی:

کامران دیبا در سال1937 متولد شد.فارغ التحصیل رشته معماری دانشگاه هاروارد واشنگتن در سال 1969 می باشد.

کامران دیبا در معماری معاصر ایران نامی آشنا و معتبر است. آثار او در ایران و تهران پرشمار نیستند، اما حضوری بارزو چشمگیر داشته و دارند :

موزه هنرهای معاصر ، فرهنگسرای نیاوران ، پارک شفق یا به گفته خود او پارک یوسف آباد ، برخی بناهای دانشگاه جندی شاپور ، شهر جدید شوشتر و ... که در یک دوره 12 ساله ( از سال 1345 تا 1357 ) طراحی و اجرا شده اند.

او در مدت اقامتش درایران به عنوان معمار ، مدرس دانشگاه ، نقاش و سازمانده برنامه های اجتماعی فعالیت داشت. علاقه واقعی او به گفته خودش طراحی شهری بود و تنها در سالهای آخر کارحرفه ایش در ایران ، پس از جستجوهای بسیار شانس با او یاری کرد و امکان طراحی شهرک شوشتر نو را یافت که برنده جایزه معماری آقاخان شد و در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی قرن بیستم ، که به مناسبت فرارسیدن سال 2000 در لوس آنجلس بر گزار شد ، به عنوان طرح برگزیده در مجموعه آثار معماری و شهرسازی جهان .به نمایش گذاشته شد.

اگرچه دوره فعالیت دیبا در زمینه معماری محدود بود ، اما كارهای او از تنوع قابل توجهی برخوردار بودند . ورزشگاه دانشگاه جندی شاپور ، نظیر دفتر اداری در نیاوران نوعی نئوبروتالیسم ایرانی محسوب می‌شود.

كتابخانه پارك شفق با پلان پیچیده و شكسته‌اش را شاید بتوان جزو گرایشات نئوباروك دهه70 میلادی قرار داد . مجموعه شوشتر ، به لحاظ زیبایی شناسی از الگوی معماری مدرن فاصله گرفته و به نوعی منطقه گرایی پست مدرن نزدیك می‌شود . مجموعه دانشگاه جندی شاپور با آثار .نئوبروتالیسم نظیر كارهای آلدورسی و جورجوگرسی قابل مقایسه است.

 کامران دیبا از عناصر معماری ایران نظیر گنبد ، بادگیر ، حیاط ، حوض و رواق نیز استفاده می‌كند. عناصر سنتی استریلیزه شده به عنوان عناصر حجمی مجرد ، با حال و هوای متافیزیك در كار داخل می‌شوند.

دیبا به جزئیات ساختمان و آرایش سطوح توجه دارد و جزئیات كارهایش كاملا هنرمندانه‌اند . تزئینات پرداخت نشده‌اند و مصالح نیز به گونه‌ای طبیعی و پرداخت نشده به كار رفته‌اند. این شیوه خاص به كار گیری مصالح كه از افكار نئوبروتالیستی رایج در دهه 50 و 60 به هیچ وجه دور نیست.

 ساختمان موزه ، تلفیقی از معماری مدرن و سنتی است كه با الهام از بادگیرهای مناطق حاشیه كویر ایران ساخته شده است و تندیس‌هایی زیبا و با ارزش هنرمندان معاصر همچون : هنری مور ، آلبرتو جیاكومتی و پرویز تناولی در پیرامون آن فضای سبز اطراف را به «پارك مجسمه» بدل ساخته است .

درون موزه ، از عناصری تشكیل شده كه در جریان دیدار بازدید كنندگان ، چشم‌اندازهایی بدیع و زیبا در برابر چشمان آنان قرار می‌دهد.بیننده ، مسیری چرخشی در گرداگرد فضای اصلی موزه را می‌پیماید و پس از تماشای نگارخانه‌ها ، به هشتی می‌رسد . فضای درونی موزه از سه شیبه (رمپ) تشكیل شده كه بازدیدكنندگان را به بخش های گوناگون هدایت می‌كنند .

شکست پی در پی مسیر ها و محور های بصری در طراحی این مجموعه کاملا مشهود می باشد.کامران دیبا به طور بارز در این مجموعه نشان داده است که از طریق افزایش امکانات کشف فضا در محدوده ای سه بعدی می توان به جذابیت و غنای فضای داخلی افزود.

نئوبروتالیسم:

در اصطلاح بروتالیسم به معنی نخراشیده و خشن می باشد.

نئو بروتالیسم به نحوی هوشمندانه در حال و هوای خودآگاهی معماران نسل جوان در دهه 1950 رواج یافت و به رغم این واقعیت نشانه گرایشی بود که عمدتا در سرزمین های طرفدار فرهنگ غرب احساس میشد.مبانی این گرایش ناکامی هایی بود که از یک سو بخشی از آن با مشکلات ساختمان سازی ارتباط داشت واین مشکلات به ویژه در بریتانیا بعد از جنگ جهانی دوم به بار آمد و از سویی دیگر عمدتا به علت نفرت و انزجاری بود که نسبت به خودپسندی سردمداران سازشکاری پدید آمد که از لحاظ مالی توانایی ساختمان سازی داشتند.نئو بروتالیسم به خصلت های واقعی و نمادین معماری توجه داشت.