مبانی نظری فضای سبز شهری

مبانی نظری فصل دوم پایان نامه متغیرهای فضای سبز، کارکردهای اجتماعی-فرهنگی فضای سبز شهری با رفرنس دهی و منابع انگلیسی و فارسی به شیوه APA

بخشهایی از متن مبانی نظری

امروزه شهرنشینی ابعاد وسیعی پیدا کرده است و روز به روز بر جمعیت شهرها افزوده می شود. تا سال 1900 میلادی از هر هشت نفر یک نفر در مناطق شهری زندگی می کرد. در سال 2005 جمعیت نواحی شهری از مرز 50 درصد کل جمعیت جهان گذشته است. برآورد می شود سکونتگاه های شهری جهان تا سال 2030، 3/3 میلیارد نفر را در خود جای دهند. از این میزان حدود 90 درصد در مراکز شهری کشورهای در حال توسعه خواهند بود. افزایش جمعیت شهرها سبب تراکم کاربری ها در آنها شده و این امر فضاهای باز شهری را بیش از بیش تهدید می کند. افزایش تراکم مسکونی در شهرها و کاهش سطوح فضاهای باز و سبز خصوصی نیاز به فضاهای عمومی تجهیز شده را افزایش داده و احداث و گسترش پارک های تفریحی را در شهرها ضروری می سازد.

همزمان با تحولات ساختاری شهرها در عرصه های کالبدی، فضایی، اقتصادی، اجتماعی، عناصر و فضاهای شکل دهنده شهر نیز دچار تغییر و تحول بنیادی شده اند. در این میان رویکرد به فضاهای سبز شهری نیز از رویکرد اکولوژیکی به عرصه های فعال و پویای عملکردهای اجتماعی، فرهنگی تغییر کرده است.

فضای سبز با خواص گوناگون و چند جانبه نقش فوق العاده ای در زندگی انسان دارد. خواص چند جانبه آن از تولید اکسیژن و ازون، خاصیت کشندگی موجودات مضر با تولید فیتوفسید، جذب انواع ذرات معلق مضر و مواد آلوده کننده، خاصیت تعدیل کنندگی شرایط محیطی، برقراری توازن اکولوژیک در محیط، توان جذب صدای نابهنجار، ایجاد محیط امنیت، آسایش و تفریح و تفرج تا مرکزی جهت تجمع انسان ها و غیره را در بر داشته که در واقع زمینه تنوع را در ذهن تداعی می کند. ...

تعریف و مفهوم فضای سبز و پارک شهری

فضای سبز شهری به مجموعه فضاهای باز و سبزی گفته می شود که در داخل محیط های شهری با اهداف مشخص، برنامه ریزی و عملکردهای معینی بر عهده آن نهاده شده است. فضاهای سبز شهری بخشی از فضاهای وسیع یا محدود موجود در محدوده ی عملکردی شهر است که به منظور ایجاد تنوع و زیبایی، افزایش کیفیت زیستی، تأمین رفاه انسانی و ارائه خدمات ویژه به شهروندان انتخاب شده و با انواع پوشش های گیاهی بومی و غیر بومی، تحت نظارت و مدیریت انسان شهری قرار دارد. این فضاها بازدهی اجتماعی دارند و عموم مردم از آنها در گذران اوقات فراغت، تفریح و مصاحبت با دوستان و گردهمایی های اجتماعی و فرهنگی و نظایر اینها استفاده می کنند. فضاهای یاد شده اساسا برای این منظور طراحی یا تجویز شده اند.

از دیدگاه شهرسازی نیز، فضای سبز شهری عبارت است از بخشی از استخوان بندی و مورفولوژی شهر که در کنار اسکلت فیزیکی شهر، تعیین کننده اندام و به طور کلی سیمای شهر می باشد. ...

فضای سبز و نقش آن در پایداری شهر

محیط زیست انسانی، مفهوم جامعی است از مجموع تأثیرات عوامل بیرونی و روابط متقابل آن ها که تعادل بیولوژیک را سبب می شوند. بنابراین چگونگی روابط انسان ها با محیط، نحوه ی برقراری ارتباط و تأثیرپذیری خصوصیات اکوسیستم ها در کیفیت احساسی و روانی انسان ها تأثیر مهم و غیر قابل انکار دارد. لوکوربوزیه برای وجود فضاهای سبز شهری، اهمیت زیادی قائل شده و اعتقاد دارد که از هر ده واحد فضای شهری برای سکونت باید نه واحد آن فضای سبز باشد.

توجه به مقوله فضای سبز شهری، زمانی مهم تر جلوه می کند که بدانیم این کاربری شهری به طور مستقیم با پایداری شهری مرتبط است. بعد نوین پایداری شهری در شهرهای ناهمگن و ناپایدار امروزی؛ پایداری اجتماعی است که با نقش پارک در بالا بردن ضریب مشارکت پذیری شهروندان ارتباط متقابل دارد.

فهرست مطالب مبانی نظری

مقدمه

تعریف و مفهوم فضای سبز و پارک شهری

انواع فضاهای سبز شهری

اهمیت فضای سبز

کاربردهای فضای سبز و پارک شهری

فضای سبز و نقش آن در پایداری شهر

فضای سبز و تأثیر آن بر کیفیت زندگی شهروندان

رویکرد جهانی درباره ساختار اجتماعی و روان شناختی فضاهای سبز شهری

مدیریت شهری و فضاهای سبز شهری

فضای سبز، فرهنگ مردم و روابط اجتماعی

اثرات فرهنگی ناشی از گسترش فضای سبز شهری بر شهروندان

آثار روان شناختی (روحی و روانی) گسترش فضای سبز بر شهروندان

ایجاد آرامش روحی و روانی

تاثیرات مثبت در سلامتی جسمی و بدنی افراد

ارتقای کارایی و راندمان عملکردی افراد (افزایش بهره وری)

آثار و پیامدهای نامطلوب ناشی از گسترش فضاهای سبز در شهرها بر ساختارهای اجتماعی، فرهنگی

جنبه های زیباشناختی فضای سبز شهری

انسجام فضایی

فضاسازی

نظم، تنوع و پیچیدگی

تکرار

سازگاری

انسان مداری

انطباق با شرایط طبیعی

راحتی و دسترسی و حرکت

معیارهای عام زیبا شناختی

ورزش و فضای سبز

منابع